sociale monogamie & seksuele polygamie

Toen ik hier voor het eerst over las dacht ik, dit is het!

Dit model past bij mij als ik op m’n gevoel af ga.

En dat geldt blijkbaar niet enkel voor mij maar voor ons velen van ons als we eerlijk zijn met onszelf.

Toen ik me er meer ging in verdiepen is het helemaal zo gek nog niet want de ‘software’ van onze hersens zijn miljoenen jaren oud en dat wis je niet zomaar in 1,2,3.

Een heel goed boek hierover is ‘het succes van slechte seks’ van Dirk Draulans.

Sociale monogamie verwijst in de praktijk naar het hebben van één partner waar je een koppel mee vormt zoals wij dit kennen in de Westerse wereld. Je hebt dan de geborgenheid van een warme thuis, leuke dingen doen samen, op vakantie met je partner, samen zorgen voor de kinderen, …

Terwijl seksuele polygamie verwijst naar de praktijk van het hebben van meerdere seksuele partners.

Sociale monogamie & seksuele polygamie is dus wanneer je deze twee kan combineren, én het hebben van een leuke partner waarmee je je leven kan delen én toch seks hebben met anderen.

Ik ga hier graag wat dieper op in maar het is voor de liefhebbers die geïnteresseerd zijn in evolutiebiologie. Persoonlijk vind ik het een reuze interessant onderwerp! Ik heb het heel kort samengevat want er valt ongelofelijk veel te zeggen over dit onderwerp maar zo uitgebreid ga ik hier niet in gaan.

In de prehistorie, wanneer er nog geen besef was zoals wij moderne mensen die ervaren, dan was het hoofddoel van onze soort: Voortplanting

Alles draait om voortplanting en het succesvol voortbestaan van een soort.

Wanneer de drang naar voortplanting er niet is of het is geen succes om zich in grote getallen te vermenigvuldigen dan is een soort gedoemd tot uitsterven. De natuur springt er dus creatief mee om met het doel ons voortbestaan te verzekeren.

Daarom vinden wij seks zo leuk en is er een orgasme voorzien, om de voortplanting te verzekeren. Mocht seks pijn doen en er is geen orgasme voorzien dan zouden we hier met niet veel rondlopen. 😅

De prehistorische mannen waren dus geprogrammeerd om liefst bij zoveel mogelijk verschillende vrouwtjes hun zaad te verschieten om hun nageslacht te verzekeren.

Kinderen bij verschillende vrouwen zorgde ook voor meer variatie in DNA want als je alles inzet op één vrouw en dat blijkt zwakke kroost dan was je eraan als mannetje en had je geen of een inferieur nageslacht.

Het biologische fundament van seksuele ontrouw is dus omdat de natuur streeft naar genetische veelzijdigheid.

Variatie was namelijk erg belangrijk in het voortbestaan van een soort.

Dit gaat niet alleen op voor mannen maar ook vrouwen hebben voordeel bij het streven naar genetische veelzijdigheid en bij hen zien we het ontstaan van seriële monogamie’: meerdere ‘ernstigere’ partners na elkaar in het leven in plaats van exclusief bij één partner blijven. In de huidige samenleving vertaalt dit zich in samengestelde gezinnen.

Vrouwen waren wel selectiever want ze moesten veel meer investeringen doen in een kind (zwangerschap, de geboorte, jaren verzorging) waardoor ze niet zomaar met de eerste de beste gingen paren. De sterke of slimme mannetjes die met eten naar huis kwamen na de jacht hadden de voorkeur zodat ook weer een sterk nageslacht verzekerd was en dat de vrouw zeker was dat de man voor haar en de baby ging kunnen zorgen.

Door de exponentiële groei van onze hersenen zijn de hoofdjes van de baby’s groter beginnen worden en zijn we zogezegd ‘prematuur’ gaan baren. Als je onze baby’s vergelijkt met andere zoogdieren dan zijn wij erg hulpbehoevend en afhankelijk terwijl bij primaten en andere zoogdieren de baby’s bijna als kleuters ter wereld komen in vergelijking met ons. Dit komt omdat, door het grotere hoofd met groter geworden hersenen, de baby niet meer door het geboortekanaal ging kunnen en dus zijn we vroeger gaan baren zodat de baby kleiner ter wereld kwam. Hier heeft de natuur dan ook weer creatief mee omgesprongen en gezorgd dat man en vrouw een paartje vormden om samen voor de erg hulpbehoevende baby te zorgen, zo had die meer kans op overleven. Vandaar dat er ook in de beginperiode dat je iemand kent verliefdheid heerst, dit zorgde ervoor dat het koppel een drie tal jaar samenbleef om voor de baby te zorgen om die zijn overlevingskans groter te maken. Een mannetje ging het echter niet laten om zijn kwakje bij de buren achter te laten en het mannetje van de buurvrouw te laten opdraaien voor zijn kroost. Biologisch gezien geniaal, nageslacht produceren zonder ervoor te hoeven opdraaien.

Het principe van koppelvorming kom dus voort uit het feit dat de baby meer overlevingskans had wanneer moeder en vader aanwezig was. Mensen kiezen er doorgaans nog steeds voor om exclusief te zijn met één partner omdat het vaak wordt gezien als de meest stabiele en veilige manier om een ​​lange termijn relatie aan te gaan.

Onze “software” zit op heden nog zo in elkaar dat we graag kiezen voor de zekerheid van een koppelvorming maar dat de drang om te paren met anderen ook nog steeds aanwezig is. Daarom is het perfect verklaarbaar dat we in een maatschappij van sociale monogamie & seksuele polygamie leven.

Toen de Katholieke kerk aan de macht kwam werd de mens in een kuis harnasje gehesen en werden we maatschappelijk opgeleid om een compleet monogaam leven te leiden (of eerder lijden). Dit is compleet tegen onze natuur in en naar mijn ervaring geen succesformule. Als 80% van de mannen waarmee ik afspreek gehuwd zijn of een vriendin hebben dan moet er iets schorten aan het heel systeem en dat ligt niet aan ons maar aan de maatschappij die het ons zo opdringt.

Een heel leuk weetje is dat zwanen zogezegd monogame koppeltjes zijn voor het leven. Zo is het ons altijd voorgeschoteld geweest. Zwanen vormen een paar, brengen de jongen samen groot en blijven samen tot de dood hen scheidt. Recent hebben biologen DNA onderzoek gedaan bij jongen van zwanen. Ze bekeken of de jongen in het nest wel echt de nakomelingen waren van de mannetjes die bij de nesten hoorden. Zo kwamen ze erachter dat ongeveer 30% van de zwanenjongen een vader had die niet bij het nest hoorde. Biologen ontdekten dat het bij veel monogame vogels voorkomt dat een partner soms stiekem met een ander dier paart. Ook hier heerst dus het principe van sociale monogamie, een koppeltje vormen en samen de jongen groot brengen maar toch wat DNA rond de deur gaan sprokkelen.

Ik begrijp dat het zeker niet voor iedereen mogelijk is om zomaar thuis een voorstel te doen van, hé schatje, voortaan wil ik graag een open relatie. We kunnen lekker bij elkaar blijven maar graag wil ik het af en toe elders zoeken want daar ben ik biologisch voor voorbestemd. Daar zijn velen nog niet klaar voor.

Echter houdt vreemdgaan het instituut van monogamie wel in stand. In plaats van er eerlijk over te praten en misschien tot het besluit te komen dat je je relatie wil openbreken, hou je de schijn voor elkaar en voor de buitenwereld hoog. Je houdt dus iets in stand wat voor jou en jullie persoonlijk niet werkt.

Ontrouw wordt in onze maatschappij nog steeds veroordeeld maar ik heb het gevoel dat er toch meer en meer ruimte aan het komen is voor een open-minded mentaliteit, waarschijnlijk een deeltje mede door de leegloop van de kerken. Hopelijk is de generatie na ons wijzer en gaan ze voor een andere benadering van seksualiteit, een meer open benadering. Heel recent met de komst van voorbehoedsmiddelen is seksualiteit losgekoppeld van voortplanting en mikken we meer op het nastreven van genot wat ik alleen maar kan toejuichen.

Ik kan het persoonlijk perfect loskoppelen van elkaar en ga resoluut voor een open relatie want waarom zou ik me in iets wringen die me niet past, ik zou er alvast niet gelukkiger op worden.

Maar zoals ik al zei is dat niet voor iedereen mogelijk, is niet elke vrouw daar voor te vinden.

Daar komt het succes van betaalde seks bij gehuwde mannen om de hoek loeren. Er is een biologische drang om seks te hebben met een andere vrouw en het is makkelijker en discreter dan een affaire. Voor veel mannen is vooral de discretie van een betaalde date doorslaggevend. Men vreest dat bij een affaire het makkelijker zal uitkomen of wanneer de minnares zich misnoegt voelt ze plots aan de deur zal staan. Het is dus zo dat heren waarmee ik afspreek wel vaak nog goed in de datingmarkt zouden liggen maar ze nemen dat risico liever niet.

Ik hoor vaak van gehuwde mannen waarmee ik afspreek dat ze het thuis in feite goed hebben, een leuk gezin, een tof sociaal leven samen maar dat na vele jaren huwelijk het seksleven uitgeblust is geraakt. Om enkel daarvoor uit elkaar te gaan vinden velen een brug te ver dus zoeken ze een oplossing om het plaatje compleet te maken. Het principe van sociale monogamie & seksuele polygamie is dus wel een succesformule die ons, de mens, op het lijf geschreven staat en waar ik resoluut in geloof.

Maar dat is mijn persoonlijke mening die ik heb gevormd uit boeken te lezen, uit mijn ervaringen en gesprekken met mannen en dus geen absolute waarheid die voor iedereen zal opgaan.

Liefs, Xena

Nota:

Ik heb mijn tekst doorgestuurd naar Dirk Draulans, bioloog/onderzoeker en schrijver, om te vragen of mijn betoog klopt en voldoende wetenschappelijk correct is. Ik wil namelijk geen onwaarheden verspreiden.

Hij antwoordde het volgende:

Interessante mail – zo krijg ik er niet veel – en interessante tekst die je geschreven hebt.

Daarna heeft hij nog enkele details toegelicht maar het wetenschappelijk kader van mijn verhaal klopt helemaal. Ik vind het alvast erg boeiende materie, hopelijk jullie ook 😘